ਗਾਇਆ ਰਾਗੁ ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੨ ਯਾਨਿ ਕੈ ਘਰਿ ॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਆਸਰਾ, ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ, ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਆਸਰਾ ਹਾਂ। ਅਵਰ ਸਿਆਣਪਤਿ ਬਿਰਥਿਆ ਪਿਆਰੇ ਰਾਖਨ ਕਉ ਤੁਮ ਏਕ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ਜੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਪ੍ਰੀਤਮ ਮਿਲ ਜਾਏ ਤਾਂ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਸੋ ਕਰੇ ਪਿਆਰੇ ਹੋਇ ਦਇਆਲਾ ॥ ਸਫਲ ਮੂਰਤਿ, ਗੁਰਦਾ, ਪ੍ਰਭੁ, ਸਭ ਕਲਾ ਪੂਰਨ ਹੈ। ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਸਦਾ ਹਾਜ਼ਿਰ ਹੈ॥
ਹੇ ਪਿਆਰੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿਚ (ਇਕ) ਤੇਰਾ ਹੀ ਆਸਰਾ ਹੈ, ਤੇਰਾ ਹੀ ਆਸਰਾ ਹੈ। ਹੇ ਪਿਆਰੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਕੇਵਲ ਤੂੰ ਹੀ (ਅਸੀਂ ਜੀਵ) ਰੱਖਿਆ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਹਾਂ। ਹੋਰ ਚਾਲ (ਸੋਚਣ ਦੀ) (ਤੈਨੂੰ ਵਿਸਾਰੀ ਰੱਖਣ ਲਈ) ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ। ਰਹਾਉ ॥ ਹੇ ਭਾਈ! ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਪੂਰਾ ਗੁਰੂ ਲੱਭ ਲਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਸਦਾ ਸੁਖੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਪਰ, ਹੇ ਭਾਈ! ਉਹੀ ਮਨੁੱਖ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸ਼ਰਨ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਉਤੇ (ਪ੍ਰਭੂ ਆਪ) ਦਇਆਵਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਹੇ ਭਾਈ! ਗੁਰੂ ਸੁਆਮੀ ਮਨੁੱਖਾ ਜਨਮ ਦਾ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਹੈ (ਕਿਉਂਕਿ) ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਤਾਕਤਾਂ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੈ। ਨਾਨਕ! ਗੁਰੂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਰੂਪ ਹੈ। ਸਦਾ (ਆਪਣੇ ਸੇਵਕਾਂ ਨਾਲ) ਵੱਸਦਾ ਹੈ।
